Home Geschichte FKR O/S Gästebuch Forum Links Sonstiges
Informator historyczny miasta i parafii Olesno Åšl.
Andrzej Pawlik
Wygląd miasta w II połowie XVIII wieku: Olesno zajmowało trapezowaty obszar o pow. ok. 8,8 ha; obwód miasta wynosił ok. 1320 m, a jego środek zajmował stosunkowo duży rynek o wymiarach 65 x 70 m; rynek miał kształt prostokąta i był przesunięty nieco w kierunku pn.-zach.; z 3 stron miasto otoczone było umocnieniami, a tworzyły je: od pn.-zach., pd. i pd.-zach. mur o wysokości 2 – 3 m, od wsch. resztki palisady i wał ziemny, a od pn.-wsch. naturalną osłonę stanowiło szerokie rozlewisko rzeki Pisarki, od zach. naturalną przeszkodą był duży staw częściowo zabezpieczony palisadą; Olesno otoczone było fosą (od pd.-wsch. i pn.-wsch. podwójną); w dwóch miejscach do murów miejskich przylegał las; miasto posiadało 2 bramy: Pn. (Gorzowską znajdującą się w odległości ok. 80 m od pn.-zach. narożnika rynku) i pd. (Opolską, Czerwoną oddaloną ok. 100 m od pd.-zach narożnika rynku); obok Bramy Południowej znajdowała się czerwona sześciopiętrowa wieża – katownia, którą w 1805 rozebrano do połowy, a w 1823 zburzono zupełnie; Brama Północna rozebrana została w 1815; od pd. do miasta przylegało Wielkie Przedmieście, na którym znajdował sie mały staw i młyn wodny; po przeciwnej stronie miasta (pn.) położone było Małe Przedmieście, na terenie którego znajdował się kościół p.w. Ciała Chrystusowego, przytułek dla biednych i samotnych oraz młyn wodny; domy były przeważnie drewniane, rzadko dwupiętrowe, tylko 6 z nich pokrytych było dachówką, pozostałe gontem lub slomą , prawie wszystkie ustawione były szczytowo; w 1782 w mieście znajdowało się 157 domów, a na przedmieściach 91, natomiast w 1787 – 131 w mieście i 102 na przedmieściach; Olesno posiadało wówczas: 2 bramy, 2 młyny wodne, 4 kościoły, 1 karczmę, 1 manufakturę, 6 foluszy i 2 latarnie.
<<<powrót
Handel: w średniowieczu sprowadzano do Olesna: sól, wełnę, śledzie, ołów, łój, wosk, miód, skóry i konie, wywożono – wyroby tkackie, płóciennicze, kowalskie, kapelusznicze, bydło, karpie, później środki lecznicze i zabawki; w XVIII w. każdego roku odbywały się 2 wielkie (tygodniowe) targi – przed Bożym Narodzeniem i od Niedzieli Palmowej, oprócz nich organizowano dwa mniejsze, urządzano również 4 targi bydła rocznie (w uroczystość MB Gromnicznej, Niedzielę Palmową, Boże Ciało i św. Michała), transakcje przeprowadzano na rynkach – centralnym, na którym ustawione były ławy, kramy i stragany kupców, Solnym oraz Garncarskim, ryby sprzedawano tylko na wydzielonej ulicy (nazywanej Rybną), dwa razy w roku miejscem handlu była także okolica kościoła św. Anny, gdzie znajdowało się kilkanaście straganów otwieranych przed 26 lipca; od 1845 targi odbywały się w każdy poniedziałek, a po 1945 w każdy wtorek; obecnie handluje się od poniedziałku do soboty.
<<<powrót
Militaria: 1745 kwatera dwóch szwadronów huzarów z pułku Działdowo nr 6 oraz fizylierów z pułku Brunszwik nr 39, od ok. 1767 miasto garnizonowe – siedziba eskadronu husarii 3 regimentu, obsadzone wojskiem do 1797, następnie 1804 – 06, od 1811 kwatera 11 kawalerii Górnośląskiego Regimentu nr 23, od 1868 siedziba sztabu I Batalionu Regimentu Krajowego nr 63, 1870 – 71 siedziba I kompanii regimentu nr 23, 1867 – 70 siedziba 3 i 5 eskadronu 15 regimentu dragonów, 1871 – 1914 siedziba sztabu I Batalionu 4 Górnośląskiego Regimentu nr 68; 1680 zał. bractwa kurkowego, 1818 przy ul. Dobrodzieńskiej urządzona została strzelnica (dotychczas zawody strzeleckie odbywały się pod wałami, koło dawnej gazowni – „dolinka“ w parku), 1853 pożar strzelnicy, 1854 budowa nowej strzelnicy przy ul. Opolskiej, 1926 likwidacja starej i budowa nowej strzelnicy (przy dzisiejszej ul. Wojska Polskiego).
<<<powrót
Oświata i szkolnictwo: w 1375 założona została szkoła przyklasztorna (uczono w niej czytania i pisania w jęz. łacińskim, katechizmu, śpiewu kościelnego i ministrantury, od 1764 nauka odbywała się w jęz. niemieckim i polskim, a w 1765 rozpoczęto również naukę liczenia), już w I poł. XVIII w. budynek szkolny był murowany, od 1812 była to już szkoła miejska; w 1793 założona została szkoła ewangelicka (do 1944); 1873 – 1926 seminarium nauczycielskie; 1873 – 1915 szkoła przygotowywująca do zawodu nauczyciela (działająca przy seminarium); 1861 – 1944 kupiecka szkoła dokształcająca; 1875 – 1925 szkoła powszechna dla młodzieży różnych wyznań (połączona ze szkołą ewangelicką do 1925); zawodowa szkoła rolnicza 1913 – 1944, średnia szkoła dla chłopców i dziewcząt 1906 – 1933, średnia (ogólna) szkoła – gimnazjum 1925 – 1945, 1945 – 48 państwowe liceum pedagogiczne i państwowe gimnazjum koedukacyjne (od 1948 szkoła ogólnokształcąca, od 1961 liceum ogólnokształcące), od 1977 do 1995 liceum medyczne; 1945 – 52 gimnazjum i liceum gospodarstwa wiejskiego, 1949 – 53 technikum rolnicze, od 1953 technikum rachunkowości rolnej, od 1970 do 1983 zasadnicza szkoła rolnicza (następnie również technikum rolnicze i liceum ekonomiczne), od 2000 zespół szkół ekonomicznych i ogólnokształcących; od 1946 publiczna średnia szkoła zawodowa, od 1959 zasadnicza szkoła zawodowa dokształcająca, od 1971 technikum zawodowe (następnie liceum zawodowe).
<<<powrót
Język urzędowy (stosowany): do 1327 łacina; 1327 – 1526 czeski, łacina, rzadziej niemiecki; 1526 – 1742 łacina, niemiecki, rzedziej czeski i polski; 1742 – 1945 niemiecki, rzadziej polski (do 1765), sporadycznie (do 1812) łacina; od 1945 polski.
<<<powrót
Prasa: od 1840 „Rosenberg – Kreuzburger Telegraph“ (do 1870); 26.10.1848 – 30.06.1849 „Telegraf Górnośląski“; od 1870 „Rosenberger Telegraph“, od 1873 „Rosenberger Stadtblatt“ (do 1944); 1908 – 1920 „Rosenberger Zeitung“; 22.09.1911 – 27.09.1913 „Prawda“, 1926 – 1943 „Heimatkalender des Kreises Rosenberg OS.“ (od 1939 „Rosenberger Heimatkalender“); „Głos Olesna“ od 1966; „Oleski Telegraf“ maj 1973 – grudzień 1973, styczeń 1978, lipiec 1988 – listopad 1988, następnie od lutego 1990; „Gazeta Oleska“ maj – sierpień 1990, „Samorządowa Gazeta Oleska“ maj – listopad 1992, od lutego 1992 „Rosenberger Nachrichten“, od 2001 „Oleska Gazeta Powiatowa“.
<<<powrót
Szpitale: pierwotnie altaria p.w. św. apostołów Filipa i Jakuba oraz Doroty dziewicy i męczennicy (przytułek dla chorych, biednych, starszych i samotnych osób) zbudowana na Małym Przedmieściu przy kościele p.w. Ciała Chrystusowego przed 1478, przebudowana przed 1533, 1642 spalona, nowy szpital zbudowany w latach 1645 – 46, 1745 zdewastowany, 1819 odnowiony, 1859 rozebrany; w 1846 na Wielkim Przedmieściu wybudowany został drewniany lazaret (zlikwidowany po 1918, w 1992 częściowo spalony, następnie rozebrany); w l. 1858 – 59 (również na Wielkim Przedmieściu) wybudowano murowany szpital miejski, który odnowiono i przebudowano w l. 1895 – 96 i 1905 (uzupełniony o kostnicę i kaplicę), 1910 ponownie odnowiony, 1945 częściowo zdewastowany, 1946 – 47 odnowiony, II poł. lat 80 ponownie odnowiony; nowy (drugi) szpital miejski zbudowany został w l. 1978 – 81.
<<<powrót
Ratusz: drewniany, zbudowany przed 1450 na środku rynku, spalony przed 1450, odnowiony, 1486 spalony i odnowiony, 1578 spalony i odbudowany, 1590 spalony i odbudowany, 1624 spalony, 1625 odbudowany, 1642 ponownie spalony, odbudowany następnie w pd.-wsch narożniku rynku, 1722 spalony, 1820 – 21 odbudowany, murowany wg. projektu Gottlieba Wilhelma Kalbfleischa przez Ernesta Samuela Friebel – opolskiego architekta przy udziale oleskiego mistrza murarskiego Antoniego Winklera oraz cieśli: Bantschka i Pantscha; 1852 – 3 przebudowany i poszerzony, w 1880 dobudowano portyk z 6 kolumnami, 1927 – 30 gruntowna przebudowa wnętrz, 1931 renowacja wieżyczki, 1945 spalony, odbudowany bez wieżyczki 1949 – 52, odnowiony 1991 – 92.
<<<powrót

Burmistrzowie:

Stanisław

 

... 1478...

 

Stanek

 

... 1486...

 

Jan

Drozd

... 1529...

 

Grzegorz

Eher

... 1570...

 

Piotr

Skoczek

... 1574...

 

Grzegorz

Schwettwer

... 1586...

 

Jan

Skal

... 1613...

 

Grzegorz

Wronka

... 1648...

 

Mateusz

Klug

 

do

1669

Grzegorz

Polaczek

1669

-

1673

Melchior

Ledermann

1673

-

1674

Jakub

Rzedecki

1675

-

1678

Wacław

Klug

1678

-

1682

Jan

Vitt

1683

-

1704

Wacław

Nigrini

1704

-

1708

Grzegorz

Tlustek

1709

-

1712

Mikołaj

Kornel

1713

-

1721

Józef

Tlustek

1721

-

1722

Grzegorz

Tlustek

1722

-

1729

Adam

Blachnik

1729

-

1734

Józef

Wildtner

1734

-

1751

Zygmunt

Blachnik

1751

-

1765

Wacław

Stopa

1765

-

1767

Michał

Dresow

1767

-

1777

 

Beck

1777

-

1778

Jerzy

Kastner

1778

-

1780

Jan

Sthal

1780

-

1808

Piotr

Dressow

1808

-

1823

Jan

Kinel

1823

-

1839

 

Knoblauch

1839

-

1845

 

Reichert

1845

-

1851

 

Czichon

1851

-

1879

Eugeniusz

Kordon

1879

-

1891

Eugeniusz

Kasperowski

1891

-

1925

Reinhold

Vieweger

1925

-

1937

Ryszard

Langner

1937

-

1938

Augustyn

Reder

1938

-

1939

Ryszard

Langner

1939

-

1945

Jan

Telesinski

1946

 

 

Paweł

Długajczyk

1946

-

1947

Józef

Sasula

1947

 

 

Ludwik

Setnik

1947

-

1950

Edward

Flak

1990

-

1994

Jan

Dzierzon

1994

-

1998

Edward

Flak

od 1998

<<<powrót

Landraci / starostowie:

1. Samuel Friedrich von Blacha

1742

-

1767

2. Casper Joachim von Pritzelwitz

1767

-

1799

3. Karl von Jordan

1800

-

1815

4. Albrecht Magnus von Schack

1815

-

1830

5. Wilhelm von Cramon-Taubadel

1831

-

1841

6. Georg Gotthelf von Schrötter

1841

-

1843

7. Gustav Wilhelm von Sack

1844

-

1849

8. Christian Schemmel

1849

-

1862

9. Felix von Studnitz

1862

-

1867

10. Maxymilian Clairon d' Haussonville

1867

-

1881

11. Wilhelm von Wolff

1881

-

1891

12. Berthold von Reiswitz-Koderzin

1891

-

1894

13. Fürst Hugo von Hohenlohe-Oehringen

1895

-

1902

14. Carlo von Deines

1902

-

1922

15. Paul Strzoda

1922

-

1933

16. Martin Elsner

1933

-

1942

17. Joachim Jenkner

1942

-

1945

18. Ludwik Affa

 

 

1945

19. Jerzy Bartocha

1945

-

1950

20. Jan Kus

od 1999

<<<powrót

Figury: (na Rynku)
1. kamienny posąg Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej wzniesiony w 1697, w 1698 poświęcony z inicjatywy augustianina Jerzego Cioska, 1845 przebudowany i uzupełniony o nową koryncką kolumnę z cokołem, odnowiony 1905, 1937, 1945 (uzupełniono głowę i ręce figury Marii, odstrzelone w styczniu tegoż roku), 1970;
2. kamienny posąg św. Jana Nepomucena na wysokim murowanym cokole, ufundowany w 1753 przez oleskiego infułata Leopolda Labora, odnowiony 1937; (na Wielkim Przedmieściu) 3. słup przydrożny z kapliczką (do 1943 drugi, identyczny znajdował się na Małym Przedmieściu) ustawiony w 1826 na czworobocznym cokole z dobudowaną kapliczką, renesansowa kolumna z kapitolem jońskim z wolutami pochodzi z rozebranego wówczas (1826) starego budynku klasztornego, a więc z 1660 r.
<<<powrót

Patron miasta: od 1786 Å›w. Feliks z Cantalice.                                                                                     <<<powrót

Historia parafii: przed 1226 kaplica bez stałego duchownego (?), w 1226 zbudowano kościół grodowy, w którym posługiwali księża diecezjalni, w 1335 ustanowiono archiprezbiterat oleski (siedziba dziekana do 1784, następnie 1857 – 71 i od 1902), w 1353 z fundacji wrocławskiej sprowadzeni zostali augustianie (twierdzenie o sprowadzeniu zakonników ze wsi Zarzyska = Skrosko jest błędne, gdyż w miejscowości tej nigdy nie założono zgromadzenia augustianów, a jedynie była ona własnością wrocławskiego klasztoru kanoników regularnych), którzy w 1374 roku przejęli prawo patronatu nad parafią i kościołem w Oleśnie, utworzona w 1374 prepozytura obsadzona została przez 5 braci z prepozytem (proboszczem) na czele, zakonnicy ci otrzymali liczne dobra (m.in. od 1354 staw rybny, młyn wodny i łąki) oraz prawa (m.in do wyszynku piwa), które w 1375 zatwierdzone zostały przez biskupa wrocławskiego, w 1400 parafia posiadała 18 filii, a w 1687 – 16, w 1486 kościół p.w. Ciała Chrystusowego wraz z altarią na Małym Przedmieściu podporządkowano zakonowi augustianów, na pocz. XVI w. olescy zakonnicy odmówili utrzymania organisty (spór rozstrzygnięto na korzyść organisty w 1529 r.), w 1598 sprzedane zostały: staw, łąki, młyn, czynsze i dochody z wyszynku piwa oraz gorzałki, które od XIV w. należały do parafii, w 1641 parafia uzyskała prawo wyboru proboszcza bez ingerencji przedstawicieli władz we Wrocławiu, 1730 – 1779 siedziba prałata, 1752 – 1755 siedziba infułata, od 1730 zakon posiadał własny herb (tarcza podzielona na 4 pola, w których symbole: góra z różą i krzyż powtarzają sie po przekątnych; 5 pole umieszczone w środku pozostałych przedstawia płonące serce św. Augustyna), w 1770 zlikwidowano zbankrutowany zakon, w 1801 zmarł ostatni augustianin, 1801 – 1818 parafia zarządzana przez administratorów – księży świeckich, od 1818 parafia świecka, w 1862 sprowadzone zostały do Olesna Siostry Franciszkanki Szpitalne posługujące chorym i ubogim, od 1935 parafia p.w. Ciała Chrystusowego („Corporis Christi“, wcześniej p.w. św. Michała Archanioła, od 1945 „Bożego Ciała“), w 1990 z inicjatywy prywatnych fundatorek do Olesna sprowadzone zostały Siostry Albertynki.
<<<powrót